Zoals Bob Dylan reeds 58 jaar geleden visionair bezong:

Come gather ‘round people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You’ll be drenched to the bone
If your time to you is worth savin’
And you better start swimmin’
Or you’ll sink like a stone
For the times they are a-changin’

(Vrij vertaald: Kom samen mensen,
waar je ook bent.
Geef toe dat het water
om je heen is gestegen.
En aanvaard dat je spoedig
tot op het bot doorweekt zult zijn.
Als je tijd voor jou
het redden waard is,
dan kun je beter gaan zwemmen.
Anders zul je zinken als een baksteen.
Want de tijden veranderen.)

De tijden veranderen. En dat dat dankzij de coronacrisis in stroomversnelling gebeurt, hoeven we je niet uit te leggen.

Het water om ons heen stijgt, en bij de verpleegkundige die zich enkel richt tot het verlenen van basiszorg staat het misschien al aan de lippen. Maar bij Mederi zitten sterke zwemmers, mensen die niet stilzitten maar vooruit hebben gekeken. Mensen die weten wat er in de sector en in de wereld beweegt.

Net daarom hebben we de laatste 2 jaar gewerkt aan een structurele samenwerking met thuiszorgorganisatie i-mens. We willen jou over deze samenwerking inlichten omdat we het belangrijk vinden dat je weet waarom we dit doen. En daar zijn tal van redenen voor, onder andere:

• Ziekenhuizen zijn steeds meer op zoek naar totaaloplossingen bij ontslag van een patiënt; oplossingen die soms hoog technisch, soms multidisciplinair zijn en niet geografisch beperkt.
• Mensen willen langer thuisblijven, om welke reden dan ook. Met de steeds groter wordende vergrijzing gaat het aantal zorgbehoevenden thuis alleen maar groeien. Helaas groeit het aantal thuisverpleegkundigen niet in verhouding mee. Dankzij de samenwerking met i-mens kunnen we de juiste zorgverlener (poetshulp, verpleegkundige, gezinszorg, zorgkundige, …) op de juiste plaats inschakelen. Hierdoor vergroten we de efficiëntie binnen de thuiszorg en maken we het haalbaar om meer mensen kwaliteitsvolle verpleegkundige zorg te bieden.
• De samenwerking biedt mogelijkheid tot de combinatie van loondienst en zelfstandig statuut doorheen de carrière, de zogenaamde ‘hybride loopbaan’.
• Dankzij het brede aanbod aan zorg kunnen we met nieuwe initiatieven de zorgmarkt op. We hebben vanuit het verleden geleerd dat vanuit de thuisverpleging alleen dergelijke initiatieven opstarten onhaalbaar is. Samen kan je meer!
• Voor mutualiteiten of andere grote doorverwijzers is werken met 1 aanspreekpunt van groot belang. Bovendien stijgt onze zorggarantie en -kwaliteit door de grootte van het zorgverlenersaanbod.
• Ook rond digitalisering in de zorg hebben we gezamenlijke stappen gezet: zowel i-mens als Mederi participeert in zorgcentrale Z-Plus. Ook hier weer: zorg op afstand vergt een hoge inzet van middelen en kan je moeilijk enkel met thuisverpleging doen.

15 FEB 2022

PREVENTIE & GEZONDHEIDSPROMOTIE

COVID-19

coronavirus

Vandaag is de wet houdende de vaccinatie en de toediening door apothekers in verband met COVID-19 in de Kamercommissie Volksgezondheid van het federaal parlement goedgekeurd. Huisartsenvereniging Domus Medica vindt dit nochtans geen goed idee. Hoewel een hoge vaccinatiegraad uiteraard belangrijk is, vindt Domus Medica het essentieel dat dit gebeurt in een samenwerkingsmodel en niet in een concurrentiemodel.

De wet houdende de vaccinatie en de toediening door apothekers in verband met COVID-19 is afgelopen dinsdag goedgekeurd in de Kamer Volksgezondheid van het federaal parlement. Deze wet laat toe dat één bepaalde beroepsgroep ook kan vaccineren in het kader van COVID-19. Domus Medica betreurt deze beslissing en stelt vast dat de beroepsgroep van apothekers al jaren ijvert om de wet aan te passen, zodat zij ook kunnen vaccineren. Dr. Roel Van Giel (voorzitter Domus Medica): “Deze wet is absoluut geen meerwaarde voor de bevolking. Hierdoor worden de financiële belangen van één beroepsgroep gediend en niet de belangen van de algemene bevolking.” 

Ook de Raad van State maakte belangrijke opmerkingen bij het wetsontwerp. Het meest in het oog springende is de bemerking dat een apotheek geen veilige omgeving is om de vaccinatie in het kader van COVID-19 te organiseren. Er is bijvoorbeeld veel ruimte nodig. Dr. Roel Van Giel: “Een hoge vaccinatiegraad is voor iedereen belangrijk, maar daarnaast heeft de bevolking recht op een goede en veilige organisatie van vaccinatie. Op geen enkel moment toont de beroepsgroep van apothekers hoe zij dit zien. Het is dan ook een aanfluiting voor al het werk dat huisartsen en specialisten nu al meer dan een jaar in de vaccinatiecentra doen om de vaccinaties veilig te laten verlopen. Domus Medica biedt daarom een alternatief, namelijk een samenwerkingsmodel waar de patiënt centraal staat en de huisarts een sleutelfiguur is.” 

Voor de huisartsenvereniging kan een goed samenwerkingsmodel eruitzien zoals het pilootproject Kemp en Duin in Genk. In dit pilootproject stond de patiënt centraal met de huisarts als sleutelfiguur. De huisartsen nodigden de patiënten uit. Op niveau van de eerstelijnszone werden er op voorhand duidelijke afspraken gemaakt over de organisatie van de vaccinatie, waarbij de expertise van apothekers en verpleegkundigen uitvoerig werd ingezet. In dit pilootproject waren apothekers onder andere verantwoordelijk voor het aanprikken van het flacon, het optrekken van het vaccin, … . Andere mogelijkheden binnen een samenwerkingsmodel is dat de apothekers de patiënten opbellen die moeilijk bereikbaar zijn door een huisarts. De resultaten van dit pilootproject zijn bijzonder bemoedigend.

Domus Medica heeft op verschillende momenten haar stem laten horen tegenover het beleid met betrekking tot deze wetgeving, alsook het alternatief uitgebreid voorgesteld. De huisartsenvereniging stelt echter vast dat hier geen gehoor aan gegeven is en betreurt dit ten zeerste. Ze houdt daarom de vinger aan de pols en zal haar leden de komende dagen uitgebreid informeren over het samenwerkingsmodel.

Dr. Roel Van Giel
Voorzitter Domus Medica

‘Goeiemorgen!!’ roep ik enthousiast als ik binnenkom.

Al enkele jaren komen we langs achter. Via de bijkeuken, die vol staat met blozende zelfgekweekte tomaten, om zo in de keuken en de woonkamer uit te komen.

‘Marceeel, goeiemooorrrgeeen’

Nog steeds geen Marcel te horen of te zien.

Hmmm, niet normaal…

Probleem is een beetje dat de Marcel zijn grijze massa niet meer zo vlot meewerkt. De laatste maanden heeft er een muis zich in genesteld alsof het een heerlijke emmentaler is, en eet heel rustig zijn buikje vol.

Verzadigd is dat muisje nog lang niet, vermits de gaten vermeerderen.

Maar goed, de Marcel…

Ik ga bescheiden op de toiletdeur aankloppen, je weet nooit.

Lastige is dat de Marcel zijn toiletdeur een deur is van een vroeger dokterskabinet. Geïsoleerd met mousse en bordeauxrood leder, sierlijk samengeperst  met bronzen nagels tot een  mooi  ruitvormig patroon.

Daar kan je nu eens op het gemak tot rust  komen, zonder dat iemand het door heeft.

Door een klein kiertje glurend merk ik dat Marcel niet van de rust aan het genieten is.

Na wat trappen lopen en zoeken tref ik Marcel aan in de garage, dik aangekleed en zijn fiets aan de hand.

Ik vraag hem waar hij naartoe gaat.

‘Naar mijn vrouw, we hebben afgesproken’ antwoord hij heel vastberaden.

Marcel zijn vrouw is lange tijd geleden overleden, ik heb haar nooit gekend. In zijn huisje zijn ook geen foto’s te bespeuren, en dat gesprek is er eigenlijk nooit geweest.  Hij is ook geen babbelaar,  nooit geweest en zal hij nooit worden.

Dan maar met de natte vinger…

‘Marcel,ist goed dak u eerst is door den douche haal en da we proper kleren zoeken? Zo kunde ook niet naar uw madam gaan hè’

Marcel bekijkt zijn handen, die vuil zijn van in zijn serre te wroeten. De nagels zien zwart van de blozende tomaatjes te plukken, en zijn kloven vertellen vele verhalen.

Dat ik gelijk had vond Marcel, een jonge nette dame zoals zijn madam verdient een nette heer waar de poetssterren rond fonkelen…

Marcel is geen alleenstaand geval, helaas.

In de loop van de jaren merk je dat men hier en daar vergeet, even in de war is, een keertje iets herhaald in het verhaal.

Het begint klein, het sluipt opvallend onopvallend en onuitgenodigd het leven binnen,er is niets aan te doen.

Mensen met eender welke vorm van dementie zijn niet altijd even gemakkelijk te benaderen. Ze weten niet altijd meer wie je bent, wat je komt doen.

Ze reageren blij en oprecht als ze je zien, ze kunnen boos zijn of ze wimpelen je af.

Zinnetjes zoals ‘alle Marie, ik kom u wassen, weet je dat niet meer??’bezorgen mij kiekeboebbels!

Nee, Marie weet dat niet meer…

Maar door het haar op die manier te zeggen, maak je haar erop attent dat ze het niet meer weet, waardoor Marie zich ongemakkelijk gaat voelen. Of verdrietig… of boos….

Daarom, een aantal visies  die ik zeer liefdevol meegeef, ze kunnen maar van pas  komen.

• Spreekt niet tegen, geef gelijk
• Niet mopperen over het heden, leef en reis met  hen mee naar hun verleden
• Niet corrigeren, maar afleiden en waarderen
• Leg de focus op wat wél kan
• Vraag niet om dingen te herinneren, herinner samen
• Zeg niet ‘dat heb ik al gezegd’, herhaal gewoon
• Niets moet, alles mag. Oordeel niet
• Doe niets met dwang, dat duurt alleen maar extra lang
• Preken is voor in ade kerk, geruststellen is het betere werk